Begin februari was het een jaar geleden dat ik met deze wekelijkse column op de website van Zeijen ben begonnen. Nog steeds spreken dorpsgenoten me aan, ze noemen een verhaaltje dat ze leuk vonden of vragen hoe ik toch iedere week aan een onderwerp kom. Dat laatste was voor mijzelf ook de vraag toen ik begon. Hoe lang ga ik dat volhouden? Maar het lijkt wel of alles een onderwerp kan zijn. Noem een woord en ik schrijf erover.
Soms krijg ik de vraag of ik voorbeelden heb. Iemand als voorbeeld hebben is prima, na-apen werkt niet. Er zijn columnschrijvers die ik goed vind, ik lees hun werk om ervan te leren. Hoe bouwen de schrijvers hun verhaal op, hoe maken ze het verhaal mooi rond. Hoe verhoudt de titel zich tot de inhoud.
Ik ben een grote fan van Tommy Wieringa. Zijn columns in de zaterdagbijlage van het Dagblad van het Noorden lees ik altijd het eerst. Scherp en meedogenloos veegt hij de vloer aan met vluchtelingenhaters. Ik hou van zijn volle poëtische zinnen, terwijl ik zelf liever kleine en eenvoudige taal gebruik.
De verhaaltjes, ook in DvhN, van Ed van Tellingen over zijn autistische zoon in ‘Joost en zo’ vind ik prachtig. Zijn zorgen en dilemma’s, maar ook het plezier dat hij met Joost beleeft, beschrijft hij zo eerlijk en integer. Knap vind ik dat hij ogenschijnlijk dezelfde belevenissen steeds weer verrassend weet te brengen.
Met René Diekstra heb ik een sterk wisselende relatie. Nooit denk ik matig stukje, het verhaal deugd of ik vind het slecht. Als hij over depressie en suïcide schrijft is hij steengoed maar als hij andere onderwerpen aansnijdt, heb ik vaak iets van ‘dit had hij van mij mogen laten’. Smaken verschillen.
Als je van columns houdt, moet je echt die van de helaas jong overleden Martin Bril lezen, zijn column rokjesdag is legendarisch en zelfs verfilmd.
Bij schrijver Thomas Verbogt heb ik een jaar geleden een workshop column schrijven gevolgd. Het was meer een hoorcollege in de vorm van een podiumoptreden. Enthousiast geworden door zijn pleidooi voor het korte verhaal ben ik een paar weken later vrij impulsief met mijn columns op deze website begonnen.
Als ik namen van bekende columnschrijvers op een rijtje zet, zie ik ineens hoe weinig vrouwen ertussen zitten. Natuurlijk Aaf Brandt Corstius en Sylvia Witteman over hun hilarisch chaotische leven, deze twee vrouwen lees ik graag.
En ik zelf? Ik ben absoluut nog een beginneling. Ik probeer maar wat en soms pakt het goed uit.